凌虚台记(苏轼)拼音版、注音及读音

　　凌虚台记拼音版、注音及读音：

文学家：苏轼

líng xū tái jì

凌虚台记

　　 guó yú nán shān zhī xià，yí ruò qǐ jū yǐn shí yǔ shān jiē yě。sì fāng zhī shān，mò gāo yú zhōng nán ér dū yì zhī lì shān zhě，mò jìn yú fú fēng。yǐ zhì jìn qiú zuì gāo，qí shì bì děi。ér tài shǒu zhī jū，wèi cháng zhī yǒu shān yān。suī fēi shì zhī suǒ yǐ sǔn yì，ér wù lǐ yǒu bù dàng rán zhě。cǐ líng xū zhī suǒ wéi zhù yě。

　　国于南山之下，宜若起居饮食与山接也。四方之山，莫高于终南；而都邑之丽山者，莫近于扶风。以至近求最高，其势必得。而太守之居，未尝知有山焉。虽非事之所以损益，而物理有不当然者。此凌虚之所为筑也。

　　 fāng qí wèi zhù yě，tài shǒu chén gōng zhàng lǚ xiāo yáo yú qí xià。jiàn shān zhī chū yú lín mù zhī shàng zhě，lěi lěi rú rén zhī lǚ xíng yú qiáng wài ér jiàn qí jì yě。yuē:" shì bì yǒu yì。" shǐ gōng záo qí qián wèi fāng chí，yǐ qí tǔ zhù tái，gāo chū yú wū zhī yán ér zhǐ。rán hòu rén zhī zhì yú qí shàng zhě，huǎng rán bù zhī tái zhī gāo，ér yǐ wéi shān zhī yǒng yuè fèn xùn ér chū yě。gōng yuē:" shì yí míng líng xū。" yǐ gào qí cóng shì sū shì，ér qiú wén yǐ wéi jì。

　　方其未筑也，太守陈公杖履逍遥于其下。见山之出于林木之上者，累累如人之旅行于墙外而见其髻也。曰：“是必有异。”使工凿其前为方池，以其土筑台，高出于屋之檐而止。然后人之至于其上者，恍然不知台之高，而以为山之踊跃奋迅而出也。公曰：“是宜名凌虚。”以告其从事苏轼，而求文以为记。

　　 shì fù yú gōng yuē:" wù zhī fèi xìng chéng huǐ，bù kě dé ér zhī yě。xī zhě huāng cǎo yě tián，shuāng lù zhī suǒ méng yì，hú huī zhī suǒ cuàn fú。fāng shì shí，qǐ zhī yǒu líng xū tái yé?fèi xìng chéng huǐ，xiāng xún yú wú qióng，zé tái zhī fù wèi huāng cǎo yě tián，jiē bù kě zhī yě。cháng shì yǔ gōng dēng tái ér wàng，qí dōng zé qín mù zhī qí niántuó quán yě，qí nán zé hàn wǔ zhī zhǎng yáng，wǔ zhà，ér qí běi zé suí zhī rén shòu，táng zhī jiǔ chéng yě。jì qí yī shí zhī shèng，hóng jié guǐ lì，jiān gù ér bù kě dòng zhě，qǐ tè bǎi bèi yú tái ér yǐ zāi?rán ér shù shì zhī hòu，yù qiú qí fǎng fú，ér pò wǎ tuí yuán，wú fù cún zhě，jì yǐ huà wéi hé shǔ jīng jí qiū xū lǒng mǔ yǐ，ér kuàng yú cǐ tái yú!fū tái yóu bù zú shì yǐ cháng jiǔ，ér kuàng yú rén shì zhī dé sàng，hū wǎng ér hū lái zhě yú!ér huò zhě yù yǐ kuā shì ér zì zú，zé guò yǐ。gài shì yǒu zú shì zhě，ér bù zài hu tái zhī cún wáng yě。" jì yǐ yán yú gōng，tuì ér wèi zhī jì。

　　轼复于公曰：“物之废兴成毁，不可得而知也。昔者荒草野田，霜露之所蒙翳，狐虺之所窜伏。方是时，岂知有凌虚台耶？废兴成毁，相寻于无穷，则台之复为荒草野田，皆不可知也。尝试与公登台而望，其东则秦穆之祈年、橐泉也，其南则汉武之长杨，五柞，而其北则隋之仁寿，唐之九成也。计其一时之盛，宏杰诡丽，坚固而不可动者，岂特百倍于台而已哉？然而数世之后，欲求其仿佛，而破瓦颓垣，无复存者，既已化为禾黍荆棘丘墟陇亩矣，而况于此台欤！夫台犹不足恃以长久，而况于人事之得丧，忽往而忽来者欤！而或者欲以夸世而自足，则过矣。盖世有足恃者，而不在乎台之存亡也。”既以言于公，退而为之记。